Bolechów - Królewskie Wolne Miasto, to tytuł nadany przez króla Zygmunta III Wazę wraz z prawem magdeburskim i Statutem miasta.

W 1603 roku Bolechów uzyskuje pełne prawa miasta. Do dnia dzisiejszego, nie jest rzeczą wyjaśnioną skąd pochodzi nazwa Bolechów. Na przeszkodzie stoi brak źródeł pisanych, nie ma o nim wzmianki ani w archiwach klasztornych, ani w notatkach skrybów możnowładców. Należy pamiętać, o tym, że mało, kto na dworach książęcych lub królewskich umiał czytać czy pisać. W klasztorach wprawdzie byli pisarze, ale oni zajmowali się przepisywaniem ksiąg kościelnych i malowaniem ikon. Ponadto budynki klasztorne, w tym czasie, przeważnie były drewniane, często ulegały pożarom, stąd też z tego okresu mało zachowało się źródeł pisanych.

Na uwagę zasługuje z wczesnego średniowiecza, kronika Nestora z XI wieku, który pisze, że w tym czasie ziemie te należały do Lachów (Polaków). Nestor ujął ten epizod dziejów następująco: ...Ide Władymir k`Lachom i zaja horody ich Peremysł, Czerweć i inne horody... (Historia Wydawniczego Ukraińskiego Towarzystwa Historycznego, Atlas Ukrainy, 1980 USA).

Profesor dr Z. Wojciechowski, pod koniec XIX wieku, w dziele pt.: Chrobacja przedstawił wyniki swoich badań nad historią Galicji Wschodniej. Dopatrzył się, w całej ilości nazw miejscowości dwóch zasadniczych, pod względem formalnym, odmian.

Do jednej grupy zaliczył wszystkie nazwy wywodzące się z imion lub nazwisk, względnie tytułów osobowych np. Bolechów, Dalekowice, natomiast do drugiej grupy zaliczył nazwy od wyrazów rzeczownikowych i przymiotnikowych np. Złotniki, Rudawki itp. Nazwy te, chociaż mają znaczenie wyrazów pospolitych, za pomocą sufiksów zmieniają się na patronimiczne zakończone na -ów np. Bolechów, którego właścicielem mógł być Bolesław albo Bolech. Do tej koncepcji przychyla się profesor O. Stróżak. Natomiast etnograf Roman Skworyj w książce Na bolechiwskich widnokołach (str. 5) dodaje uwagę, że wśród Rusinów, z tego okresu, nie napotkał nikogo o takim imieniu lub nazwisku. Zaistniała jeszcze i inna koncepcja, już oparta częściowo o fakty historyczne. Otóż jednym z królów państwa ruskiego był Bolesław Jerzy II, pochodzący z dynastii piastowskiej. Został on zaproszony na tron Królewstwa Halicko-Wołyńskiego. Panował od 1323 roku do 1340 roku. Możliwe jest, że od jego imienia powstała nazwa miasta.

Pierwsze ślady osady, już udokumentowane historycznie, prowadzą niedwuznacznie w rejon Salomonowej Górki. Na niej jest zachowanych, do dzisiaj kilka grodzisk. Wynika z tych faktów, że tereny te były nie tylko zamieszkałe, ale i to, że tamtejsza ludność była podporządkowana pewnym zasadom organizacyjnym. Tu prawdopodobnie, we wczesnym średniowieczu, za czasów dynastii Arpadów węgierskich, wybudowano osadę oraz pewne umocnienia obronne. Tu też postawiono kościół, pod wezwaniem Świętego Krzyża. Domniemać można, że świątynia ta spełniała podwójną rolę - religijną i obronną przed napadami niesfornych sąsiadów z północy i wschodu. Kościół, jak i podgrodzie tworzyły, w tym czasie, bardzo poważną zaporę przed ekspansją prymitywnych plemion polskich i ruskich na urodzajną nizinę węgierską. Sam kościół był stosunkowo niewielki, zbudowany z drewna. Drugi kościół, postawiony został w 1273 roku, na miejscu pierwszego, spalonego.