Z Salomonowej Górki doprowadzono wodę do zamku. Z zamku zaś przeprowadzono strategiczny korytarz podziemny do kościoła pw. Świętego Krzyża na Salomonowej Górce. Tu, w trakcie późniejszych prac ziemnych, odkryto zmumifikowane szczątki mamuta i innych zwierząt, znaleziono również narzędzia kamienne i naczynia gliniane, którymi posługiwali się praojcowie obecnych bolechowian. W muzeum jest również kilka cegieł (palcówek) z rozebranego kościoła, prawdopodobnie z epoki gotyckiej.

Georgius de Giedna Giedziński - sufragan diecezji lwowskiej, w 1689 roku, ufundował, na górze Salomonis kościół, który wizytował w 1755 roku arcybiskup ks. Mikołaj Ignacy Wyżycki z Wyżyc (potwierdza to Morawiec rejestr 1784 - Archiwum Kurii Metropolitalnej Lwowskiej).

Do wybudowania zamku i miasta wykorzystano prawie darmową siłę roboczą- niestety nie zachowały się ich nazwiska, jak również projektantów grodu bolechowskiego.

Podczas dość częstych powodzi, szczególnie na wiosnę i jesień, rzeka Sukiel przybierała dość niepokojące rozmiary i żłobiła nowe koryta. Ta sytuacja zmusiła budowniczych do usypania dużej grobli z faszyny, kamieni i piasku, a przede wszystkim do zmiany koryta rzeki i odsunięcia jej od zamku i miasta (R. Skworyj Na bolechowskich widnokołach str.12) Na stronie 13 powyższej pracy jest publikowana weduta miasta z 1607 roku, z której wynika, że rzeka otrzymała nowe koryto, zostało ono przesunięte bardziej na południe. Miasto było już obmurowane, połączone z zamkiem za pomocą zwodzonego mostu. Ufortyfikowane miasto miało rzut czworoboku, z trzech stron znajdowały się budynki mieszkalne, z czwartej handlowe, w centrum był rynek. Na weducie, z tego okresu, widoczne są dwie świątynie - kościoły. Jeden dla właściciela zamku, a drugi dla obsługi. Zamek i gród otoczony był wałami ziemnymi i murem zwieńczonym krenelażem. Od zachodu, miasto zabezpieczał zamek i murowany kościół, natomiast pozostałe strony chronione były wałami i murem.

Z chwilą zatwierdzenia przez Radę Królewską użytkowników zamku, zaszła konieczność poświadczenie, tego faktu, przez notariusza królewskiego oraz wymalowania, na wrotach prowadzących do zamku, herbów Chodorowskich i Giedzińskich. Właściciele zamku, dla celów samorządu miasta, powoływali (dożywotnio) wójtów. W Bolechowie wójt mieszkał w Rynku. Posiadał on władzę administracyjną i sądowniczą. Radni Bolechowa zatrudniali również kata. Jego topór i koryto prawie nigdy nie było „suche". Bardzo surowe były kary za cudzołóstwo, rozboje i za tzw. „czary".

W Bolechowie, na Dołżce, został zbudowany monastyr z cerkwią, który sławny był z wykonywania miniatur sakralnych. I tak, w 1603 roku, przetłumaczono w nim Pismo Święte i przyozdobiono miniaturami z inicjałami. Wykonano to na zlecenie rodziny Czołhańskich.

Z chwilą wybudowania zamku, na tzw. szlachetczyźnie zaczęła mieszkać drobna szlachta, którą zatrudniał Giedziński dla obrony terytorium. Dalej, od zabudowań szlachty, mieszkali kupcy, rzemieślnicy oraz ludność zajmująca się rolnictwem, za nimi mieszkało tzw. pospólstwo.