Na początku XVII wieku, już za czasów Giedzińskiego powstał trakt, który nazwano solnym. Biegł on z Doliny i Bolechowa przez Taniawę, Stryj do Przemyśla i Jarosławia a dalej drogą wodną do Sandomierza i Kazimierza Dolnego, a stąd do Torunia i Gdańska. Druga droga to tzw. trakt lwowski - prowadził ze Lwowa przez Rozdół, Żydaczów, Wołoską Wieś do Bolechowa. Trzeci trakt to: Bolechów, Hoszów, Broszniów, Turza Mała, Dolina, Strutyń, Rożniatów, Perehińsko. Czwarty trakt - Bolechów, Żurawno, Bukaczowce. Piąty trakt - Bolechów, Taniawa, Rozhurcze, Synowódzko, Duliby, Stryj. Tym ostatnim traktem pędzono bydło. Wzdłuż całego traktu były rzeki i studnie umożliwiające pojenie bydła.

Najazdy tatarskie i w ogóle niespokojny okres lat 1500 - 1700 pogrążyły okolice Bolechowa w ruinę społeczną i gospodarczą. Tatarzy, bandy zbójeckie były na porządku dziennym. Wystarczy przypomnieć, że napady tatarskie miały miejsca w latach: 1524, 1546, 1562, 1594, 1620, 1648, 1664 - są to daty historycznie nazwane „ogniem i mieczem".

Spośród wielu zamków, istniejących na tym terenie, utrzymał się tylko zamek w Bolechowie, należący do rodziny Giedzińskich. Cała Dolina wraz z kościołem św. Anny została spalona w 1594 roku. Podstarosta Janowski zmuszony został do ucieczki do Suchodołu. Zagony tatarskie w 1672 roku, pod wodzą Adzigiereja, dotarły na Podgórze, przeszły obok Stryja, Bolechowa, doszły do Doliny. Tu zagrodził im drogę Jan III Sobieski. Odbyła się wielka bitwa, między wsią Krechowicami a Petrarką, w której udział wziął polski korpus interwencyjny w ilości 8000 żołnierzy.

Giedzińscy opuścili Bolechów w 1710 roku - zrobili dla Bolechowa wiele - wybudowali zamek i miasto, zmienili nurt rzeki Sukiel, a tym samym uchronili miasto od częstych powodzi. Mikołaj Giedziński w 1607 roku wybudował kościół, który istnieje do dzisiaj. W pełni wykonał powierzone mu zadanie obrony rubieży południowo-wschodniej Polski. Przyczynił się również do zasilenia skarbu królewskiego, organizując w Bolechowie, na dużą skalę, eksploatację ropy solnej.

W latach 1740-1750 Bolechowem opiekował się książę Lubomirski. Za jego to czasów, Bolechów, gościł konfederatów barskich. W tym okresie, za cichym przyzwoleniem cara rosyjskiego, całe województwo ruskie, było objęte ruchawkami hajdamaków i innych nie zorganizowanych grup zbójeckich.

Aleksander Dobosz, Wasyl Bojarczuk i Iwan Bojczuk to watażkowie, którzy w 1759 roku, z 5 na 6 lipca spalili Bolechów. Straty były ogromne. Szlachta województwa ruskiego, zgromadzona na sejmiku w Haliczu, postanowiła w dniu 11 września 1759 roku, zwrócić się z prośbą do samego Hetmana Wielkiego - Józefa Potockiego - o pomoc militarną i finansową. W odpowiedzi Hetman Wielki, wydał uniwersał poświęcony w całości wydarzeniom na Pokuciu. Stwierdził, że „zuchwałość i okrucieństwo ze strony watażków zmusza do natychmiastowego przeciwstawienia się tym ekscesom". Hetman powołał chorążego halickiego T. Dzieduszyckiego do zlikwidowania grup zbójeckich (Wł. Serczyk Hajdamcy str. 26). Mieszkańcy miasta wystąpili o zwolnienie ich ze wszystkich obciążeń podatkowych na okres trzech lat. Ich petycja została uwzględniona. W dniu 17 września 1760 roku szlachta lwowska zwolniła Bolechów na okres 3 lat ze wszystkich obowiązków płatniczych.