W 1770 roku rozpoczął się proces likwidacji Polski. W 1772 roku, 14 lutego, pierwsze oddziały wojsk cesarza austriackiego, pod wodzą feldmarszałka Estergezi, przekraczają granicę Królestwa Polskiego i zajmują Duklę. Nie napotykają żadnego oporu ze strony oddziałów polskich. Dnia 10 czerwca 1772 roku osiągają miasto Stryj, następnie wojsko kieruje się na Pokucie, a część, pod wodzą generała Gadika, dociera do Lwowa. Naprzeciw wojskom austriackim podeszła armia rosyjska. Z tego faktu wynika, że rozbiór Polski był z góry zaplanowany przez najeźdźców.

Pierwszym gubernatorem zajętego kraju był Pergen. Zajęty przez Austriaków teren podzielono na sześć okręgów (cyrkułów). Centralną siedzibą okupantów został początkowo Mariampol. W Dolinie utworzono cyrkuł. Bolechów podlegał cyrkułowi w Dolinie. Niestety, zarówno Bolechów jak i Dolina przestały być miastami. W Bolechowie, ze Starej Bani, pod dzierżawą Joachima Potockiego, nadal eksploatowano ropę solną.

W 1785 roku władze Guberni w Haliczu opublikowały dane statystyczne Bolechowa. Otóż było w nim: 346 budynków, 2424 mieszkańców, w tym 1245 chrześcijan, a w 1807 roku miasto z Salomonową Górką liczyło już 245 budynków i 2063 mieszkańców, natomiast Wołoska Wieś i Nowy Babilon miały 179 budynków (w oparciu o informacje opublikowane w pracy Na bolechowskich widnokołach R. Skworyja).

W 1787 roku władze cesarskie ogłosiły, że ziemie użytkowane przez chłopów przechodzą na ich własność, ale w zamian za to zostają obciążeni dość dużymi podatkami. Reforma cesarza Józefa II z 1773 roku spowodowała zamknięcie w Bolechowie klasztoru grekokatolickiego na Dołżce i kościoła pod wezwaniem Św. Krzyża na Salomonowej Górce. W ramach reformy zamknięto, tuż za wałami zamkowymi, cmentarz. Utworzono nowy w pobliżu dawnego drewnianego kościoła i obecnej szkoły plastycznej.

Reforma cesarza Józefa II, po kilku latach, doprowadziła do dużego exodusu szlachty do miast. Proces ten, zasilił austriacką kadrę urzędniczą i wolne zawody. Tylko nieliczni właściciele ziemscy pozostali w swoich posiadłościach. W 1780 roku władze administracyjne przeprowadziły inwentaryzację wszystkich pomieszczeń zamkowych. Zdaniem inwentaryzatorów zamek już wtedy był poważnie zaniedbany, popadał w ruinę. Austriackie władze przystąpiły do rozbiórki zamku oraz do sprzedaży ziem do niego przylegających. Niestety, po zamku, pozostały wyłącznie fragmenty budowli i otaczające go fosy. Obecnie, na terenie zamkowym, znajduje się budynek Szkoły Lasowej oraz park dendrologiczny z II połowy XIX wieku.

W 1784 roku władze austriackie rozpoczęły w Bolechowie realizowanie planu zasiedlania miasta i okolic ludnością niemiecką i żydowską (Encyklopedia Krajoznawcza Galicji, Lwów 1874 rok). Pierwsi koloniści przybyli do Bolechowa znad Renu, Bawarii, Flandrii - było to 16 rodzin tj. 110 osób. Osiedlili się na terenie tzw. Kolonii, a częściowo na Wołoskiej Wsi w 12 domach, specjalnie wybudowanych, w pobliżu Salomonowej Górki oraz rozebranego zamku Giedzińskich. Tam też, w początkach XIX wieku, wybudowano ewangelicki kościół jednonawowy, murowany oraz jednokondygnacyjną szkołę ewangelicką. Po wybuchu wojny między Polską a Niemcami w 1939 roku, tuż po wkroczeniu wojsk sowieckich, koloniści niemieccy opuścili Bolechów. Pozostały po nich pola i zabudowania gospodarcze. Władze sowieckie na polach tych utworzyły tzw. „kołchozy". Kościół zaś zamieniony został na magazyn broni, a później na stolarnię. Wieżę zburzono, otwory okienne zostały przerobione, dostosowane do bieżących potrzeb.

Współczesny Bolechów leży w powiecie dolińskim, województwie Iwano - Frankiwskim (Stanisławowskim). Położony jest na Przedgórzu Bieszczadzko-Gorgańskim, na wysokości 380 m n.p.m. Posiada rozwiniętą sieć komunikacyjną (drogową i kolejową). Liczy obecnie 11 tysięcy mieszkańców (tyle samo, co przed 1939 rokiem). Miasto posiada zabytkowy, neorenesansowy Ratusz, dwie cerkwie grekokatolickie - jedna na Wołowskiej Wsi, druga na Dołżce, jedną cerkiew prawosławną w centrum miasta, kościół rzymskokatolicki z 1607 roku, kościół ewangelicki, w którym mieści się stolarnia, bożnicę (synagogę) - spełniającą od czasów okupacji niemieckiej inne cele, park dendrologiczny, liczne szkoły w tym lasową, plastyczną i muzyczną, kompleks zabudowań salinarnych, tartak oraz placówki o charakterze dydaktyczno-naukowym bibliotekę i muzeum.